นางลานำบายศรีมาถวาย พร้อมทั้งเร่งวันอภิเษก พราะวิจิตรจินดาไม่อยากอภิเษกเลย หลีกเลี่ยงขอออกประภาสทะเล และให้นางกุลย้อมผ้าผูกหัวเรือถวาย นางกุลาโมโห ทำไม่ได้ จึงโยนผ้าแพรทิ้ง

โสนน้อยเก็บผ้าที่ทิ้งมาซักย้อม อย่างสวยงามโดยไม่รู้ว่านางกุลาแกล้งทิ้งให้ตนเอาไปทำ เพื่อจะได้แย่งมา แล้วนำไปถวายพระวิจิตรจินดาทันที พร้อมทั้งทุบตีโสนน้อยด้วยความริษยา และเอาไปขังไว้ให้เข็ดหลาบ

นางกุลานำผ้ามาถวาย และบอกว่าถ้ากลับจากประพาศ พระวิจิตรจินดาต้องอภิเษกทันที

ที่เมืองโรมวิสัย มีเสียงดนตรีเศร้าสร้อย ดังออกมาจากเรือนทอง เหล่าวงมโหรีรู้ว่าสโนน้อยกำลังลำบาก จึงบรรเลงเพลงเศร้า เพลงดังขึ้นไปถึงพระอินทร์ พระอินทร์ทนไม่ไหว จึงต้องหาทางช่วย

เรือของพระวิจิตรจินดา เตรียมออกเดินทาง เจ้าชายวิจิตรจินดาสั่งให้ออกเรือ แต่พระอินทร์ใช้อิทธิฤทธิ์ฉุดเรือไว้ทำให้ไม่สามารถถอนสมอได้ ต้นหนทูลว่าเป็นเพราะผู้มีบุญญาธิการในวังต้องการของฝากสำคัญ เจ้าชายจึงให้อำมาตย์ไปสอบถาม

อำมาตย์ได้รายการมาเป็นหางว่าว แต่เรือก็ยังถอนสมอไม่ได้ พระพี่เลี้ยงบอกว่ายังเหลือโสนน้อยที่ถูกขังอยู่ พระวิจิตรจินดาสั่งให้ไปถาม

โสนน้อยทูลขอเรือนงามหลังน้อย ทันใดนั้นเรือก็ถอนสมอโดยง่าย ท่ามกลางความแปลกใจ พระวิจิตรจินดาออกเดินทาง ขณะที่นางกุลามองโสนน้อยด้วยความอาฆาต

 

พระวิจิตรจินดาสงสัยว่าทำไมพอนางทาสขอของฝากแล้วจึงถอนสมอได้ หรือว่านางทาสจะเป็นผู้มีบุญญาธิการ พระอินทร์ลงมาเห็นเรือ ก็คิดจะช่วย จึงดลบันดาลให้เกิดพายุพัดเรือเข้าไปในอ่าวเมืองโรมวิสัย เมื่อเข้าไปในเมือง พระวิจิตรจินดาก็ไปเข้าเฝ้าท้าวหัสวิชัย

พวกวงมโหรีรู้ว่าเจ้าชายมา ต่างก็พยายามเรียกร้องความสนใจจากพระวิจิตรจินดาด้วยการบรรเลงเพลงไพเราะ แต่พระวิจิตรจินดาไม่สนใจ และทูลลาไปเที่ยวชมเมือง เพื่อซื้อของฝากกลับเมือง

ก่อนจะกลับ เรอก็ถอนสมอไม่ได้อีก พระวิจิตรจินดาจึงนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้หาซื้อเรือนไม้โสนไปฝากนางทาส จึงรับสั่งให้ทหารออกไปหา

ทหารหาไม่เจอ พระวิจิตรจินดานึกขึ้นได้ว่าในวังมีเรือนไม้โสนตั้งอยู่

พระวิจิตรจินดาไปเข้าเฝ้าท้าวหัสวิชัยอีกครั้ง เพื่อขอประทานเรือนไม้โสน ท้าวหัสวิชัยจึงถามถึงรูปร่างหน้าตาของนางทาส ทำให้ทรงทราบว่าเป็นพระธิดาโสนน้อยแน่ ๆ จึงมอบเรือนไม้โสนให้เจ้าชายไป พร้อมสั่งอำมาตย์ให้ติดตามไปด้วย

บนเรือ เหล่าวงมโหรีดีใจที่จะได้เจอโสนน้อย จึงบรรเลงเพลงเฉลิมฉลอง ส่วนโสนน้อยก็รอคอยที่จะได้พบเรือนทอง เจ้าชายเริ่มสงสัยในตัวโสนน้อย และคิดจะหาความกระจ่าง

เมื่อมาถึงเมือง นางกุลารีบมาต้อนรับ พระวิจิตรจินดาถามถึงโสนน้อย โสนน้อยดีใจที่ได้พบเรือนวิเศษ พระวิจิตรจินดาเห็นอาการของอำมาตย์ก็แน่ใจว่าเป็นเจ้าหญิงโสนน้อยองค์จริง

เจ้าชายรีบนำความไปกราบทูลบิดา ท้าวกาลศึกบอกให้เจ้าชายไปหาโสนน้อยเพื่อพิสูจน์ความจริง นางกุลาแอบได้ยินเข้าจึงคิดหาทางกำจัดโสนน้อย

นางกุลาเข้ามาคิดจะทำร้ายโสนน้อย แต่โสนน้อยรีบเข้าไปในเรือนวิเศษทำให้นางกุลาทะอะไรไม่ได้ เจ้าชายมาถามหานางโสนนอ้ย นางกุลาโกหาว่าหนีไปแล้ว เจ้าชายจึงรับสั่งให้คนตามหา ขณะที่เจ้าชายเริ่มหมดหวังก็ได้ยินเสียงดนตรีดังขึ้นจากเรือนทอง

เจ้าชายพยายามเข้าไปในเรือนแต่ก็เข้าไปไม่ได้ จึงได้อธิฐานว่า หากเป็นคู่กับโสนน้อยขอให้เข้าไปในเรือนวิเศษได้ กลอนประตูก็หลุดออก เจ้าชายจึงเข้าไปในเรือนพบกับโสนน้อยได้ในที่สุด

 

เจ้าชายบอกรักโสนน้อย และขอประทับอยู่ในเรือน วงมโหรีบรรเลงเพลงอย่างมีความสุข

นางกุลาคิดหาทางทำลายเรือนทองวิเศษ จึงนำไปจุดไฟเผาทำลาย แต่เรือนทองก็ไม่ได้เป็นอันตรายใด ๆ จึงตะโกนด่าว่าโสนน้อย จนเจ้าชายได้ยินและรู้ความจริง เจ้าชายออกมาจากเรือน ให้จับตัวนางกุลาไว้เพื่อเตรียมประหารชีวิต

ท้าวกาลศึกได้รู้ความจริง ก็เตรียมจัดพิธีอภิเษกให้กับทั้งสอง พร้อมทั้งสั่งประหารนางกุลา โสนน้อยรู้สึกสงสาร จึงขอชีวิตไว้ นางกุลาทำเป็นสำนึกบุญคุณ โสนน้อยจึงรับกลับมาเป็นทาสดังเดิม โดยไม่รู้ถึงความริษยาที่ยังมีเต็มเปี่ยมในตัวนางกุลา

 

เจ้าชายวิจิตรจินดาเตรีวการพาโสนน้อยเดินทางไปเยี่ยมบิดามารดา นางกุลาได้ฟังก็รู้สึกอิจฉา จึงหาทางกลั่นแกล้งด้วยการตัดสายโยงใบเรือ พร้อมทั้งจับเจ้าชะมดไว้

ชะมดหนีออกมาได้ จะไปห้ามเจ้าชายไม่ให้ไปเมืองโรมวิสัย แต่ไม่ทันจึงได้ติดเรือมาด้วย เกิดพายุพัดกระหน่ำ และบังคับทิศทางไม่ได้ทำให้เรือล่ม พระวิจิตรจินดากับโสนน้อยจึงพลัดพรากจากกัน

โสนน้อยกับเจ้าชะมดลอยไปติดที่เกาะแห่งหนึ่ง โสนน้อยรีบออกตามหาเจ้าชายและได้พบกับเงาะสองคนถูกงูกัดตาย

โสนน้อยช่วยชุบชีวิตเงาะสองคน คือ พันลี กับนางวันนา ให้กลับฟื้นขึ้นมาอีก เจ้าชายวิจิตรจินดาฟื้นขึ้นมาเพราะมีฤาษีช่วยไว้ เจ้าชายรีบออกตามหาโสนน้อย

โสนน้อยเดินเข้าไปในแดนยักษ์โดยไม่รู้ตัว จึงถูกท้าวจตุภักตร์ พญายักษ์จับไป

 

ชะมด วันนา พาลี แอบเข้าไปในเมืองยักษ์เพื่อตามหาโสนน้อย ท้าวจตุภักตร์หลงรักโสนน้อย แต่โสนน้อยไม่ยอมรับรัก ท้าวจตุภักตร์จึงนำโสนน้อยไปขังไว้ที่สวนหลวง

วันนา และพาลี ตามมาเจอแต่ช่วยอะไรไม่ได้ พระวิจิตรจินดาตามหาโสนน้อยเข้ามาในปราสาทยักษ์ เจอกับท้าวจตุภักตร์

 

ท้าวจตุภักตร์ไล่จับพระวิจิตรจินดา พันลี วันนา มาเห็นเข้า เลยหาทางช่วยด้วยการล่อท้าวจตุภักตร์ไปอีกทาง

พระวิจิตรจินดาตามชะมดเข้าไปในสวนจนได้พบกับโสนน้อย และพยายามช่วยโสนน้อยออกมาจากกรง พันลีและวันนาแอบเอาเถาวัลย์มัดขา ท้าวจตภักตร์ ทำให้ล้มลม ถูกตอไม้ปักท้องตาย

โสนน้อยเห็นท้าวจตุภักตร์ตาย ก็คิดจะช่วยชุบชีวิตขึ้นมาอีก พระวิจิตรจินดากลัวว่ายักษ์จะกลับมาทำร้ายอีก แต่โสนน้อยก็ยืนยันว่าจะช่วย