พระวิจิตรจินดา ฝันถึงชาติก่อน ว่าเป็นนายพรานป่า กำลังเข้าป่าล่าสัตว์กับสุดไพร สหายคนสนิท พระวิจิตจินดาตามหากวาง จนเข้าเขตป่าหิมพานต์ วิจิตรจินดาไม่ฟังเสียงห้ามของสุดไพร เข้าไปในนั้น แล้วพบกับพญานาค เกิดการต่อสู้กัน พญานาค พ่นพิษใส่ แต่วิจิตรจินดาหลับได้ วิจิตรจินดาใช้ธนูยิงพยานาคตายก่อนจะถูกพญานาคล้มทับ

พระวิจิตจินดาสะดุ้งตื่น รู้สึกไม่สบายพระทัย เพราะว่าฝันมาหลายครั้งแล้ว

วันต่อมา พระวิจิตรจินดาลาท้าวกาลศึก และพระนางประไพ ออกประพาศป่า พร้อมด้วยพระสหาย ซึ่งการประพาศป่าครั้งนี้ พระวิจิตรจินดารู้สึกคุ้นกับป่าแห่งนี้มาก ราวกับเคยได้มาก่อนหน้านี้แล้ว พระวิจิตรจินดาล้มลงที่หินก้อนหนึ่งแล้วหมดสติไป ทำให้พระสหายตกใจมาก

 

พระสหาย ได้พาพระวิจิตรจินดากลับมาที่วัง หมอหลวงบอกว่าวิจิตรจินดาสิ้นพระชนม์แล้ว ท่ามกลางความโศกเศร้าเสียใจ ของท้าวกาลศึกและพระนางประไพ จึงได้เรียกโหรหลวงมาเฝ้า

โหรหลวงทำนายไว้ว่า พระโอรสเคยสร้างกรรมไว้แต่ปางก่อนด้วยการประหารพญานาคตาย ทำให้ถูกพิษจากพญานาค ที่คายทิ้งไว้ ทำให้พระวิจิตรจินดาสิ้นพระชนม์ แต่พระโอรสสามารถฟื้นขึ้นมาใหม่ ก็ต่อเมื่อได้รับความช่วยเหลือ จากธิดากษัตริย์ต่างเมือง ซึ่งเคยเป็นเนื้อคู่กัน

ท้าวกาลศึกจึงนำพระศพพระโอรส ไปไว้บนพลับพลาในอุทยาน และบนบานให้เทวดา ช่วยรักษาพระโอรส และรอคอยให้พระธิดาจากต่างเมืองมาช่วย โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่าพระธิดาเป็นใคร

ที่นครโลมวิสัย ท้าวหัสวิชัย รอการประสูติ ซึ่งพระนางเกษณี ได้ประสูติพระธิดา พร้อมด้วยเรือนทองวิเศษ ทำจากได้โสน สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน

 

พระสหาย ได้พาพระวิจิตรจินดากลับมาที่วัง หมอหลวงบอกว่าวิจิตรจินดาสิ้นพระชนม์แล้ว ท่ามกลางความโศกเศร้าเสียใจ ของท้าวกาลศึกและพระนางประไพ จึงได้เรียกโหรหลวงมาเฝ้า

โหรหลวงทำนายไว้ว่า พระโอรสเคยสร้างกรรมไว้แต่ปางก่อนด้วยการประหารพญานาคตาย ทำให้ถูกพิษจากพญานาค ที่คายทิ้งไว้ ทำให้พระวิจิตรจินดาสิ้นพระชนม์ แต่พระโอรสสามารถฟื้นขึ้นมาใหม่ ก็ต่อเมื่อได้รับความช่วยเหลือ จากธิดากษัตริย์ต่างเมือง ซึ่งเคยเป็นเนื้อคู่กัน

ท้าวกาลศึกจึงนำพระศพพระโอรส ไปไว้บนพลับพลาในอุทยาน และบนบานให้เทวดา ช่วยรักษาพระโอรส และรอคอยให้พระธิดาจากต่างเมืองมาช่วย โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่าพระธิดาเป็นใคร

ที่นครโลมวิสัย ท้าวหัสวิชัย รอการประสูติ ซึ่งพระนางเกษณี ได้ประสูติพระธิดา พร้อมด้วยเรือนทองวิเศษ ทำจากได้โสน สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน

 

 

เจ็ดปีผ่านไป หลังการสวรรคตของพระวิจิตรจินดา
ท้าวกาลศึก และมเหสีต่างก็หมดหวังที่จะช่วยพระโอรส โหรบอกว่ามีนิมิตหมายที่ดี มีเนื้อคู่ของพระโอรสจะมาถึง

โสนน้อย วัย 15 พรรษา หลงเข้าไปในสวน ได้เจอชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ ทั้งสองได้เจอกัน แต่โสนน้อยก็จับตัวชายหนุ่มไม่ได้

โสนน้อย สะดุ้งตื่น เล่าความฝันให้ข้าราชบริพานดนตรีในบ้านฟัง ทุกตัวกลับไม่สนใจ เอาแต่เล่นดนตรีของตัวเอง

โหรทำนายว่า พระธิดาจะได้พบเนื้อคู่ เป็นคนที่ตายแล้วนับว่าเป็นกาลกิณีแก่บ้านเมือง ต้องเสด็จออกไปอยุ่ป่า จึงจะพ้นเคราะห์

โสนน้อย ออกจากเมืองดั้นด้นไปในป่าด้วยความลำบากและเศร้าสร้อย เพียงลำพัง พวกวงมโหรีมีนิมิตรู้ความเป็นไปของโสนน้อยก็เป็นห่วง จึงบรรเลงเพลงเศร้า ดังไปถึงสวรรค์

พระอินทร์ฟังแล้วไม่สบายใจ จึงได้หาทางช่วย โดยแปลงเป็นชีปะขาว นำยาวิเศษที่รักษาคนตายมาให้โสนน้อย

โสนน้อยเดินทางไปเจอชะมดตาย เกิดความสงสาร จึงเอายาวิเศษช่วยชุบชีวิต ชะมดจึงขอติดตามโสนน้อยไม่ยอมห่าง

 

 

โสนน้อยเดินทางต่อไป จนพบศพนางกุลา จึงได้ชุบชีวิตนางกุลาขึ้นด้วยความสงสาร นางกุลาจึงขอติดตามเป็นทาสรับใช้ ชะมดไม่ไว้วางใจกุลา แต่กุลาก็ทำเป็นใจดีรักสัตว์ เอาอาหารมาให้กิน

โสนน้อย กุลา และคณะ เดินทางมาถึงเมืองนพรัตน์ และได้ทราบข่าวของพระวิจิตรจินดา

โสนน้อยพากุลาเข้าวัง เพื่อถวายการรักษาเจ้าชาย เหล่าพี่เลี้ยงกำนัล รีบไปทูลท้าวกาลศึก ทำให้ท้าวกาลศึกดีใจมาก และประกาศให้รางวัลอย่างงาม

 

 

นางสนมพาโสนน้อยไปยังพลับพลาที่ประทับของเจ้าชาย โสนน้อยได้เจอเจ้าชาย ทำให้นึกถึงความฝัน และรู้สึกหลงรัก นางกุลาก็หลงรักเจ้าชายเหมือนกันและเริ่มคิดไม่ดี

พิธีชุบชีวิตได้เริ่มขึ้นท่ามกลางความตื่นเต้นของท้าวกาลศึกและมเหสี โสนน้อยบอกให้กุลาช่วยไปบอกให้คนเตรียมผ้าม่านเจ็ดชั้น กั้นรอบพลับพลาไว้ กุลาได้ทีก็เลยไปกราบทูลเอง

พิธีเริ่มขึ้น โสนน้อยห้ามทุกคนเข้าใกล้ โสนน้อยนำเครื่องทรงกษัตริย์มาสวม เพื่อให้เหมือนกับความฝัน แต่คราวนี้โสนน้อยเชื่อว่าเจ้าชายจะไม่หายไปไหนและตนสามารถคว้าเจ้าชายได้

นางกุลาเฝ้าดูอยู่ข้างนอก และรู้สึกอิจฉาโสนน้อย

 

 

นางกุลาจะแอบบเข้าไปดูข้างใน แต่ถูกชะมดขวางไว้

โสนน้อยเอายาวิเศษชโลมตัวเจ้าชาย ทันใดนั้น พิษพญานาคก็ลอยออกมาจากตัวเจ้าชาย

ด้วยความตกใจ โสนน้อยวิ่งออกมาจากพลับพลา บอกว่าถูกพิษพญานาค ต้องรีบอาบน้ำ พร้อมทั้งถอดชุดฝากไว้กับกุลา กุลามองดูชุดพร้อมกับคิดแผนการชั่วร้าย ชะมดขู่ กุลารีบเอาถุงผ้าคลุมชะมดขังไว้

พลับพลาที่ประทับ เจ้าชายยังสลบอยู่ นังกุลาแอบเข้ามาแล้วหยิบขวดยาชโลมเจ้าชาย

เจ้าชายฟื้นมาเจอนางกุลา นางกุลารีบสวมรอยทันที

 

ชะมดรีบไปบอกโสนน้อย โสนน้อยรีบวิ่งกลับมา

นางกุลาออกมาบอกอำมาตย์ว่าเจ้าชายฟื้นแล้ว ท้าวกาลศึกและมเหสีดีใจมาก

โสนน้อยได้ยินเสียงดนตรีดังขึ้น จึงรีบวิ่งมา พบว่านางกุลาในเครื่องทรง จูงมือเจ้าชายออกมาหาท้าวกาลศึก และมเหสีที่กำลังดีอกดีใจ นางกุลารีบแอบอ้างทันที พอโสนน้อยถามว่าทำไมเอาเครื่องทรงของตนมาใส่ นางกุลารีบด่าว่าโสนน้อย และบอกว่าอย่าไปสนใจนางรับใช้ ที่มีสติไม่ดี ทุกคนไปเฉลิมฉลองกัน ทิ้งโสนน้อยไว้

ท้าวกาลศึกขอบใจนางกุลา แต่ก็สงสัยว่า ทำไมจึงตัวดำผิดกับคนใช้ที่ดูมีราศีกว่า นางกุลาอ้างว่าเดินทางมาไกล เนื้อตัวก็เลยดำเป็นธรรมดา

โสนน้อยรู้ตัวว่าเสียทีนางกุลา แต่จำต้องนิ่งเงียบเอาไว้ ไม่กล้าจากไป เพราะนึกถึงพระวิจิตรจินดา

 

 

วิจิตรจิดา ไม่อยากเชื่อว่านางกุลาเป็นเนื้อคู่ แต่ท้าวกาลศึกบอกว่าโหรทำนายไว้ถูกต้อง และนางกุลาก็ได้ชุบชีวิตขึ้นมาตามคำทำนายทุกประการ

นางกุลาได้ทีสั่งให้โสนน้อยเลี้ยงเป็ดไก่ อยุ่ใต้ถุนตำหนักไม่ให้พบผู้คน โดยให้ทหารคุมไว้

ท้าวกาลศึกจึงรับเป็นว่าที่สะใภ้หลวงไว้ก่อน เพราะไม่แน่ใจในหน่อเชื้อกษัตริย์ของนางกุลา และหาทางตรวจสอบ โดยให้นางกุลาทำบายศรีถวาย ถ้านางกุลาเป็นชาววังต้องทำได้

นางกุลารับคำเป็นอย่างดีว่าจะทำมาถวายสวยงาม นางกุลาพยายามทำแต่ไม่ได้ จึงโยนข้าวของสำหรับทำบายศรีทิ้งหน้าต่าง

โสนน้อยที่กลายมาเป็นคนใช้เห็นเข้า ก็เก็บมาทำบายศรีเจ็ดชั้นสวยงาม นางกุลามาเห็นก็เลยรีบแย่างไปถวายทันที