 ธีรเดช วงศ์พัวพันธ์รับบท ปัทม์  พิจักขณา วงศารัตนศิลป์รับบท รจนาไฉน  พิษณุ นิ่มสกุลรับบท พ่อเลี้ยงพูนทวี  อภิญญา สกุลเจริญสุขรับบท โลมฤทัย  วริษฐ์ ทิพโกมุทรับบท ปวุฒิ  อภิษฎา เครือคงคารับบท อารีรัตน์  สุริยนต์ อรุณวัฒนกูลรับบท ปลัดวราห์  นิรุตติ์ ศิริจรรยารับบท พ่อเลี้ยงเจง  สาวิตรี สามิภักดิ์รับบท คุณเปรม  ภัสสร บุณยเกียรติรับบท ลำเพา  สุเชาว์ พงษ์วิไลรับบท นพรัตน์  พิมพ์แข กุญชร ณ อยุธยารับบท ปยงค์  บรมวุฒิ หิรัณยัษฐิติรับบท ชิ  ปีเตอร์ หลุยส์ ไมอ็อคชิรับบท หน่อเอ  ปาจรีย์ ณ นครรับบท จันทร์เจ้า
ปัทม์ ลูกชายคนเดียวของครอบครัวปัทมกุลไม่พอใจ เพราะพ่อของเขาผู้ให้คำสัญญาเสียชีวิตไปนานแล้ว ประกอบกับเขาไม่ชอบให้ใครมาบังคับเขาจะไม่ยอมทำตามข้อตกลงแต่เปรมอ้างถึงบุญคุณที่คุณนพรัตน์เคยช่วยเหลือไว้ไม่เช่นนั้นเราคงไม่มีโอกาสสร้างไร่ชาได้อย่างทุกวันนี้...ปัทม์จำยอมทำตามคำสัญญาด้วยการแต่งงานของลูกสาวของครอบครัววิชนี
หากไม่ใช่แค่ปัทม์เท่านั้นที่ไม่พอใจ เพราะโลมฤทัยสาวสวยเสน่ห์แรงบุตรสาวคนที่สองของครอบครัววิชนีก็ไม่พอใจเช่นกันเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องแต่งงานกับชายที่ไม่เคยรู้จักหน้าตาและพาลคิดไปเองว่าคงเป็นชายเถื่อนบ้านไร่หน้าตาชายแดนโลมฤทัยสั่งให้พ่อแม่บังคับรจนาไฉน หรือเพื่อน พี่สาวแสนดีแต่งงานแทนเธอ แต่คุณนพรัตน์ยังมีศีลธรรมเพียงพอที่จะไม่ “หลอกลวง” ครอบครัวปัทมกุลเนื่องจากรจนาไฉนไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของครอบครัวซึ่งความลับนี้รจนาไฉนไม่เคยรู้มาก่อน
โลมฤทัยยังคงค้านหัวชนฝาเธอไม่ต้องการแต่งงานแล้วไปใช้ชีวิตที่บ้านไร่บนดอยประกอบกับโลมฤทัยสนใจปวุฒิ ตำรวจหนุ่มจากครอบครัวผู้ดีเก่า แต่ฐานะไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากเหมือนอย่างเศรษฐีหลายคนที่มารุมจีบโลมฤทัยแต่ที่โลมฤทัยสนใจปวุฒิเป็นพิเศษเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่มองข้ามเธอไปจีบรจนาไฉนด้วยเหตุนี้โลมฤทัยตั้งใจว่าจะขัดขวางความรักของปวุฒิกับรจนาไฉนด้วยการโยนหน้าที่แต่งงานไปที่รจนาไฉนซึ่งแน่นอนว่ารจนาไฉนต้องไม่ยอมโลมฤทัยจึงบอกความจริงว่าแท้จริงแล้วรจนาไฉนเป็นเพียงลูกเก็บมาเลี้ยงจากโรงพยาบาล !
นอกจากนี้โลมฤทัยยังพูดให้รจนาไฉนเข้าใจไปว่าพ่อแม่ต้องการกำจัดลูกเลี้ยงอย่างเธอออกจากกองมรดกของครอบครัวสร้างความน้อยใจและเสียใจให้รจนาไฉนมาก แต่ในเมื่อพ่อแม่เป็นผู้ให้ชีวิตเธอเธอจึงยอมทดแทนบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนด้วยการแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จัก เพื่อแลกกับค่าสินสอดจำนวนมากของครอบครัวปัทมกุล
เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วรจนาไฉนตัดสินใจบอกเลิกปวุฒิแต่ปวุฒิไม่ยอมเพราะเขาเชื่อมั่นเสมอว่ารจนาไฉนรักเขา ปวุฒิจึงคอยตามตื๊อและอยากรู้เหตุผลที่แท้จริง...
ในขณะเดียวกันปัทม์ลงมากรุงเทพฯ เพื่อสืบข้อมูลของว่าที่เจ้าสาวในอนาคต...แต่เขาพบภาพปวุฒิกับรจนาไฉนร่ำลากันปวุฒิร้องไห้เสียใจอย่างหนักหน่วงขณะที่รจนาไฉนไม่มีน้ำตาสักหยดเหตุเพราะเธอไม่อยากอ่อนแอ...ทำให้ปวุฒิตัดใจจากเธอลำบาก ทว่าปัทม์กลับคิดไปว่ารจนาไฉนเป็นผู้หญิงใจดำและปัทม์ก็ยังได้ยินโลมฤทัยเล่าให้ปวุฒิฟังว่าที่รจนาไฉนแต่งงานอย่างปุบปับเป็นเพราะรจนาไฉนเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของคุณพ่อคุณแม่ และรจนาไฉนก็กลัวว่าสักวันถ้าสิ้นบุญคุณพ่อคุณแม่ สมบัติทั้งหมดก็จะต้องเป็นของโลมฤทัยคนเดียว รจนาไฉนก็จะไม่เหลืออะไรเลย รจนาไฉนก็เลยต้องรีบหาที่พึ่งด้วยการให้พ่อแม่ไปทวงคำสัญญาจากครอบครัวปัทมกุล เพราะรจนาไฉนรู้ว่าคนชื่อปัทม์ร่ำรวยมากสนองความรักสบายของพี่สาวเธอได้
ปัทม์หลงเชื่อคำพูดเหล่านั้นเพราะอคติและเกลียดชังผู้หญิงที่หิวเงินอย่างฝังใจเพราะในอดีตเขาเคยมีคู่รักที่คิดกอบโกยเงินจากปัทม์โดยปราศจากความรัก มิหนำซ้ำยังหนีตามชู้จนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตร่างไร้วิญญาณของผู้หญิงคนนั้นยังฝังอยู่ที่หน้าผาเพื่อเตือนใจไม่ให้ปัทม์ลืมความเจ็บช้ำ
ดังนั้น...ปัทม์ตั้งใจว่าจะสั่งสอนและแก้แค้นผู้หญิงหิวเงินอย่างรจนาไฉน !
ปัทม์ตกลงแต่งงานกับรจนาไฉนและจัดพิธีอย่างเร่งด่วนที่สุดไม่มีแขกผู้ใหญ่ฝ่ายชายไม่มีเพื่อนฝูงไม่มีการให้เกียรติใด ๆ ทั้งสิ้น ลำเพาต้องจำใจยอมเพราะกลัวพลาดสินสอดที่ปัทม์จะยอมเปิดเผยในวันงานแต่งงานเท่านั้น !!!
ปัทม์ปรากฏตัวในวินาทีสุดท้ายของวันแต่งงาน ในสภาพมอมแมมยิ่งกว่าคนงานชาวเขาที่ปัทม์พามาด้วยเพื่อช่วยแบกก๋วย (ตะกร้าใส่ชา) ลำเพาและคนทั้งงานเข้าใจว่าเป็นตะกร้าใส่เงินค่าสินสอด แต่ลำเพาคิดผิดเพราะกลับเป็นใบชา!!!!ไม่ใช่เงินสดหรือทองคำปัทม์บอกเหตุผลว่าใบชาคือทรัพย์สินที่มีค่ามากที่สุดยิ่งกว่าแก้วแหวนเงินทองใด ๆ รจนาไฉนเจ็บใจที่ปัทม์จงใจฉีกหน้าตนเอง ลำเพายังดึงดันที่จะขอเงินเป็นค่าเลี้ยงดูค่าน้ำนมรจนาไฉน...ปัทม์ประกาศกร้าวต่อหน้าแขกเพื่อให้ลำเพาได้อายที่คิดขายลูกกินว่าจะยอมให้เงินรจนาไฉนในฐานะคนงานคนหนึ่งที่ไม่มีสิทธิพิเศษแต่อย่างใด แต่ถ้าทนอยู่ด้วยไม่ไหวถือว่าสัญญาทุกอย่างเป็นโมฆะ และเป็นอิสระต่อกัน!!!!ลำเพาจำยอมรับเงื่อนไขนี้แล้วคิดหาวิธีกอบโกยต่อไป...
รจนาไฉนเริ่มหวั่นใจว่ากำลังจะเจอปัญหาหากต้องใช้ชีวิตกับผู้ชายที่กักขฬะไม่ผิดมัจจุราชคนนี้และสิ่งที่รจนาไฉนหวั่นก็กลายเป็นความจริงปัทม์สั่งรจนาไฉนเดินทางกลับเชียงรายทันทีเพื่อไปลงนรก !!!!
แต่รจนาไฉนใช่จะยอมลงให้กับปัทม์ง่าย ๆเมื่อไม่ให้เกียรติกันก็ต้องใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟัน...รจนาไฉนใส่ชุดนอนทั้งๆ ที่ปัทม์บอกให้เตรียมตัวเดินทาง...และไม่ยอมไปไหนทั้งสิ้น ปัทม์จึงอุ้มรจนาไฉนขึ้นหลังแล้วทุ่มลงกระบะท้าย ก่อนจะขับกระชากรถออกไปรจนาไฉนดิ้นรนเอาตัวรอด แต่ปัทม์ก็จับรจนาไฉนมัดยัดขึ้นรถไปจนได้...
รจนาไฉนเป็นอิสระเมื่อ...ปัทม์เอากระสอบที่คลุมหัวออกภาพแรกที่ปรากฏแก่สายตาคือไร่ชาที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา...มันช่างสวยงามและยิ่งใหญ่...เกินกว่าจะเป็นนรกดั่งปากของปัทม์ รจนาไฉนเพิ่งจะเข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่า...สวรรค์ในอกนรกในใจมันเป็นอย่างไร รจนาไฉนป็นลมล้มพับท่ามกลางความตกใจของคุณเปรมและคนงาน
คุณเปรมกำชับให้ปัทม์ดูแลรจนาไฉนให้ดีและสมเกียรติ ไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมเดินทางไปปฏิบัติธรรมตามที่ได้ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกปัทม์รับปากคุณเปรม แต่พอลับหลัง...ปัทม์จับเธอไปอยู่กระท่อมร้างหลังไร่...ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกไม่มีเสื้อผ้าไม่มีใครรจนาไฉนตกใจกลัวแต่เมื่ถูกปัทม์ปรามาสว่า...ถ้าทนไม่ไหวก็กลับบ้านไปซะแต่รจนาไฉนเกิดแรงฮึดชีวิตต้องเดินหน้าการกลับบ้านหมายถึงการยอมแพ้ และที่สำคัญ...ครอบครัวต้องการเงินช่วยเหลือจากเธอ
รจนาไฉนใช้ความรู้และความสามารถด้านมนุษยสัมพันธ์ไปตีสนิทกับคนงานชาวเขาเพื่อขออาหารเสื้อผ้า รวมทั้งได้รับความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยงพูนทวี ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของปัทม์ โดยที่รจนาไฉนคิดว่าพ่อเลี้ยงพูนทวีเป็นชาวเขาพ่อเลี้ยงก็นึกสนุกสวมบทบาทชาวดอยเป็นเพื่อนซี้กับรจนาไฉนทำให้ชีวิตของรจนาไฉนมีแต่ความสุข
ปัทม์ผิดหวังที่แผนขับไล่รจนาไฉนไม่เกิดผล จึงลากเธอมาอยู่ในบ้านหลังใหญ่หวังจะกลั่นแกล้งและทรมานให้เธอหนีกลับบ้านให้ได้เพื่อยกเลิกสัญญาหิวเงินของเธอ...
รจนาไฉนเข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านของปัทม์ท่ามกลางไร่ชาแสนสวยงามส่วนคุณเปรมขอปลีกไปอยู่เรือนหลังเล็กเพื่อให้รจนาไฉนกับปัทม์ได้ใช้ชีวิตคู่อยู่กันตามลำพัง แต่สั่งให้จันทร์เจ้า สาวเหนืออ่อนหวานเป็นต้นห้อง และมีปยงค์ หัวหน้าแม่บ้านคอยดูแลอีกที
และเช่นเคยลับหลังคุณเปรม ปัทม์สั่งสอนรจนาไฉนด้วยการเอาหน้าที่ของภรรยามาอ้าง ใช้ให้เธอทำงานบ้านทุกอย่างและคอยทำกับข้าวให้ “สามี” กินทุกวันทุกมื้อโดยห้ามให้ใครช่วย แต่ปัทม์ต้องตะลึงไม่เคยคิดว่าผู้หญิงใสๆ เมืองกรุงจะทำหน้าที่แม่บ้านแม่ครัวได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องนอกจากนั้น...ด้วยความน่ารักและมีน้ำใจ พูดจาไพเราะของรจนาไฉนก็ทำให้เปรมและคนงานในไร่รักเธอได้ไม่ยาก
ร้อนถึงอารีรัตน์ ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเจง เจ้าของรีสอร์ทหรูในพื้นที่รู้ว่าปัทม์พารจนาไฉนมาอยู่ก็บุกมาที่บ้าน เพราะต้องการแย่งชิงปัทม์ผู้ชายที่หลงรักมานานแล้วอุรารัตน์ออเซาะปัทม์อย่างไม่เกรงใจปัทม์ก็เลยสนองตอบกับอุรารัตน์หวังสร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับรจนาไฉนทว่ารจนาไฉนกลับนิ่งเฉยเหมือนทองไม่รู้ร้อน แม้ปัทม์จะออกไปนอนค้างกับผู้หญิงอื่นนอกบ้าน เธอก็ไม่สนใจเพราะเธอไม่ได้รักปัทม์
ปัทม์ยิ่งขุ่นเคืองเมื่อพบว่าปวุฒิได้ย้ายมาประจำที่สถานีตำรวจในพื้นที่เพื่อภารกิจปราบปรามยาเสพติดปัทม์สบประมาทปวุฒิว่าเอาหน้าที่การงานมาอ้าง แท้ที่จริงเพียงเพื่อจะแย่งเมียชาวบ้านปวุฒิหาทางมาคอยดูแลรจนาไฉนเสมอ...เพราะยังเชื่อมั่นในสายสัมพันธ์ในขณะเดียวกันโลมฤทัยก็ดั้นด้นขอมาพักที่ไร่ชาของปัทม์ โดยอ้างว่ากลัวรจนาไฉนจะเหงาที่ต้องจากบ้านมาไกลทั้งๆ ที่ใจต้องการมาแย่งชิงหัวใจปวุฒิให้ได้
ไม่ใช่เพียงแค่ปวุฒิที่เทียวไล้เทียวขื่อมาที่บ้านไร่ แต่ปลัดวราห์ ปลัดหนุ่มเจ้าสำราญและพ่อเลี้ยงพูนทวีก็หลงเสน่ห์อันอ่อนโยนเหมือนเจ้าหญิงของรจนาไฉนแถมยังเข้าใจผิดคิดว่ารจนาไฉนเป็นน้องสาวของปัทม์ จึงแวะเวียนมาหารจนาไฉนเสมอ ทำให้ปัทม์อารมณ์เสีย และพาลลงกับรจนาไฉนทุกครั้ง หาว่าเธอกำลังหาที่เกาะใหม่เตรียมเอาไว้แทนเขา รจนาไฉนไม่พอใจที่ถูกดูถูกก็เลยเถียงกลับว่าเธอมีสิทธิ์เพราะเธอถือว่าปัทม์ไม่ใช่เจ้าของเธอ และนั่นทำให้ปัทม์โมโหคว้ารจนาไฉนมาจูบสั่งสอน แต่เปรมที่ได้ยินเสียงทะเลาะกันจึงเข้ามาห้ามเสียก่อน แล้วปัทม์ก็รู้ว่าที่วราห์เข้าใจว่ารจนาไฉนเป็นน้องสาวเป็นเพราะคำแนะนำของเปรมทำให้ปัทม์รู้สึกผิดขึ้นมาบ้างที่เข้าใจรจนาไฉนผิด แต่เขาก็หาเหตุผลให้กับตัวเองว่าบางทีรจนาไฉนอาจจะต้องการหาที่เกาะใหม่อย่างที่เขาคิดจริงๆ ก็ได้ เพราะปัทม์ไม่เคยผิด!!!
รจนาไฉนเสียใจกับการกระทำของผู้ชายหยาบช้าที่ไม่ให้เกียรติเธออย่างปัทม์ ยังผลให้คิดถึงผู้ชายแสนดีอย่างปวุฒิขึ้นมาจับใจ โดยที่รจนาไฉนไม่เคยรู้ว่าปวุฒิเองก็คิดถึงรจนาไฉนอยู่ทุกลมหายใจแม้ว่าโลมฤทัยจะพยายามปลอบใจปวุฒิ บ่อยครั้งที่เธอพร้อมจะยอมปล่อยกายให้ปวุฒิเชยชมเพื่อหวังจะให้เขาลืมพี่สาวนอกไส้ของเธอ แต่ปวุฒิก็ไม่ทำ เพราะหัวใจของเขามีแต่รจนาไฉนคนเดียวและหวังอยู่เสมอว่าวันหนึ่งรจนาไฉนจะเลิกกับปัทม์แล้วกลับมาหาเขา
แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายอย่างที่ปวุฒิคิด เพราะถึงแม้ว่าปัทม์กับรจนาไฉนจะยังไม่ได้รักกัน หนำซ้ำยังมีมือที่สามและสี่ที่ทำท่าจะมาแยกทั้งคู่แต่ก็ยังมีเปรมที่รักและเอ็นดูผู้หญิงดีๆ อย่างรจนาไฉนมากจนไม่อยากเสียเธอไป เปรมจึงทำหน้าที่เชื่อมความสัมพันธ์ของทั้งคู่ด้วยการพารจนาไฉนไปแนะนำกับทุกคนว่า รจนาไฉนเป็นลูกสะใภ้ที่เธอภาคภูมิใจต้องการให้พวกที่หวังในตัวลูกชายและลูกสะใภ้ถอดใจซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นวราห์กับอุรารัตน์นั่นเอง
วราห์อึ้งเมื่อรู้ความจริงว่ารจนาไฉนเป็นเมียของปัทม์ไม่ใช่น้องสาว แต่อุรารัตน์ก็ยุยงให้วราห์สู้ต่อเพราะแน่ใจว่าปัทม์กับรจนาไฉนไม่ได้รักกัน และยังบอกด้วยว่ารจนาไฉนเป็นลูกสาวเศรษฐีจากกรุงเทพฯ จะต้องมีมรดกเยอะแน่นอนทำให้คนเห็นแก่เงินอย่างวราห์มีความหวังอีกครั้งและหมายมั่นปั้นมือว่าจะแย่งรจนาไฉนมาจากปัทม์ให้ได้
ผิดกับพ่อเลี้ยงพูนทวี เมื่อเขารู้ความจริงว่าผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักเป็นภรรยาของปัทม์เขาก็ไม่คิดจะแย่งมีแต่ความปรารถนาดีให้รจนาไฉนอย่างแท้จริง รจนาไฉนจึงไว้วางใจให้พูนทวีเป็นเพื่อนของเธอดังนั้นเมื่อรจนาไฉนมีปัญหาทุกข์ใจหรือต้องการเพื่อนคุยคลายเหงา เธอก็มักจะนึกถึงพ่อเลี้ยงพูนทวีเสมอจนทั้งคู่จึงสนิทสนมกันและแน่นอนว่าความสนิทสนมของรจนาไฉนกับพ่อเลี้ยงพูนทวีไม่อาจหลุดพ้นสายตาของปัทม์ไปได้เขาจึงยิ่งชังหน้าของรจนาไฉนที่ยั่วยวนผู้ชายหลายคนเอาไว้เป็นตัวเลือกปัทม์กับรจนาไฉนจึงมีปากเสียงกันตลอด
เปรมต้องการทำให้ปัทม์ใจอ่อน ด้วยความอ่อนโยนของรจนาไฉนจึงออกความคิดให้รจนาไฉนเป็นแม่ครัวทำอาหารให้คนงานรจนาไฉนจะได้ไม่เบื่อที่ต้องอยู่กับบ้านเฉยๆการปรากฏตัวของนายหญิงสร้างความกระดี๊กระด๊าให้กับคนงานหนำซ้ำพวกเขายังขอให้ปัทม์โชว์ความหวานกับภรรยาให้เป็นขวัญตา ปัทม์ก็ยอมกอดและหอมแก้มรจนาไฉนเพราะไม่อยากเสียหน้ากับลูกน้องและที่สำคัญต้องการแกล้งให้รจนาไฉนอึดอัดใจ แต่สิ่งที่ปัทม์ทำกลับสร้างความวาบหวามใจให้กับตัวเองอย่างไม่รู้ตัว แต่ปัทม์ก็รีบสลัดความรู้สึกนี้ทิ้งไป เพราะไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจที่จะสั่งสอนผู้หญิงหิวเงินง่ายๆ
พวกคนงานต่างพูดจาชื่นชมสรรเสริญถึงความอ่อนโยน ความเมตตาเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจในความเป็นมนุษย์ของรจนาไฉนให้ปัทม์ฟังแต่ปัทม์ยังไม่ยอมทำลายกำแพงของตัวเองที่มีต่อรจนาไฉน เขามั่นใจว่ารจนาไฉนกำลังสร้างภาพให้ทุกคนตายใจ
แต่เมื่อปัทม์ได้ไปพบเห็นกับตาว่ารจนาไฉนมีใจเอื้อเฟื้อต่อครอบครัวคนงานมากแค่ไหนทำให้ปัทม์เริ่มรู้สึกดีกับรจนาไฉนมากขึ้นความหยาบคายที่เขาหยิบยื่นให้รจนาไฉนก็น้อยลงจนแทบจะไม่เหลือรจนาไฉนเองก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ลึกๆ ในหัวใจทุกครั้งที่ได้ยืนเคียงข้างปัทม์ทำงานในไร่ชา...ซึ่งอุรารัตน์สังเกตเห็นได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนี้ของปัทม์ อุรารัตน์จึงร่วมมือกับวราห์วางแผนสร้างความร้าวฉานด้วยแผนร้าย !ด้วยการใช้ปวุฒิเป็นเครื่องมือเพราะรู้ดีว่าปวุฒิคือคนรักเก่าของรจนาไฉน
แต่โลมฤทัยเข้ามาขวางแผนการเสียก่อนทำให้แผนของอุรารัตน์และวราห์พลาดไป แต่สิ่งที่ได้มาคือ...ทำให้ปวุฒิเพิ่งจะสัมผัสได้ว่า โลมฤทัยจริงใจกับปวุฒิมากเพียงใด
และที่สำคัญ...ทำให้ปัทม์หัวเสียยิ่งกว่าครั้งใด ๆ เพราะปัทม์เริ่มรู้สึกว่ากำลังใจอ่อนให้กับรจนาไฉนและเผลอจูบปากรจนาไฉนด้วยใจร่ำร้องหา รจนาไฉนตกใจตบหน้าปัทม์อย่างแรง ปัทม์โมโหคิดว่ารจนาไฉนเล่นตัวจึงกระชากตัวรจนาไฉนเข้ามากอดอารมณ์อันคุกรุ่นภายในหัวใจของทั้งคู่แต่ไม่ยอมเปิดเผยเป็นแรงผลักสำคัญที่ทำให้คืนนั้น...ปัทม์และรจนาไฉนกลายเป็นของกันและกัน...โดยเต็มใจ
แต่เมื่อมอบร่างกายและหัวใจให้กับมัจจุราช...เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาต้องเจอกับอะไร เป็นสิ่งที่รจนาไฉนหวั่นใจเป็นที่สุด แล้วสิ่งที่รจนาไฉนกลัวก็เป็นจริงอีกครั้ง
ปัทม์กลับทำเมินเฉยเหมือนเรื่องที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น...รจนาไฉนร้าวรานใจที่ถูกย่ำยีอย่างร้ายแรงที่สุดในชีวิตโดยที่รจนาไฉนไม่รู้ว่าปัทม์เองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน แต่จำเป็นต้องเลือกที่จะตัดใจจากการหลงรักผู้หญิงหิวเงินอย่างรจนาไฉนแทนที่จะปล่อยใจให้หลงรัก หลังจากลำเพาโกหกว่ารจนาไฉนต้องการเงินก้อนใหญ่ทั้ง ๆ ที่ลำเพาเองนั่นแหละคือคนที่อยากได้ไปปรนเปรอความฟุ้งเฟ้อของตัวเอง
รจนาไฉนตัดสินใจหนีออกไปจากบ้านไร่ และที่พึ่งเดียวของรจนาไฉนคือพ่อเลี้ยงพูนทวีรจนาไฉนไม่อยากรบกวนปวุฒิที่กำลังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับโลมฤทัยปัทม์ขับไล่ไสส่งรจนาไฉนอย่างไม่ใยดีแต่ในใจมันไม่ใช่!!!!
ปัทม์ออกอาการหึงหวงพ่อเลี้ยงพูนทวีมองออกว่าทั้งสองคนต่างมีทิฐิและความไม่เข้าใจกัน ทำให้เรื่องยุ่งยากกว่าที่ควรจะเป็น ยิ่งอุรารัตน์เข้ามาเป็นมือที่สามอยู่บ่อย ๆทำให้พ่อเลี้ยงพูนทวีต้องการเป็นกาวใจให้กับปัทม์และรจนาไฉน
พ่อเลี้ยงพูนทวีทำให้ปัทม์และรจนาไฉนได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน โดยความช่วยเหลือของชิ, จันทร์เจ้า และปยงค์ที่เปลี่ยนใจหันมารักรจนาไฉนความสัมพันธ์ของปัทม์กับรจนาไฉนก็ค่อย ๆ ดีขึ้นความอ่อนโยนที่ปัทม์มีต่อรจนาไฉน ทำให้ความเกลียดชังในใจของรจนาไฉนค่อย ๆ เลือนหายประกอบกับรจนาไฉนได้เห็นว่าปัทม์เครียดกับการถูกใส่ร้ายว่าค้ายาเสพติด ตอนแรกรจนาไฉนหวั่นไหวคิดว่าปัทม์ทำอย่างนั้นจริง ๆแต่ปวุฒิที่สืบเรื่องนี้มานานให้ความเชื่อมั่นกับรจนาไฉนว่าปัทม์คือผู้บริสุทธิ์รจนาไฉนคอยถามข่าวคราวของคดีจากปวุฒิ แต่กลับทำให้ปัทม์เข้าใจผิดคิดว่าถ่านไฟเก่าระหว่างรจนาไฉนและปวุฒิยังไม่มอดดับลง
จนกระทั่งวันหนึ่งรจนาไฉนได้ยินข่าวว่าพวกของปัทม์ยิงปะทะกับพวกของหน่อเอ ชาวเขาที่หันไปลักลอบปลูกฝิ่นฝ่าฝืนสัญญาที่เคยให้ไว้กับปัทม์และมีคนถูกยิงเสียชีวิต แต่พวกหน่อเอหนีไปได้ด้วยความเป็นห่วงรจนาไฉนรีบวิ่งไปหาสามี แล้วเธอก็พบร่างปัทม์นอนนิ่ง...รจนาไฉนถึงกับร้องไห้โฮและสารภาพรักปัทม์ทำให้ปัทม์รู้ว่ารจนาไฉนห่วงเขามากแค่ไหน ปัทม์ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูกจนเขาแน่ใจว่าเขารักเธอบวกกับได้รู้ความจริงจากปากของนพรัตน์ว่าเบื้องหลังการรีดไถเงินที่ปัทม์เข้าใจว่าเป็นฝีมือของรจนาไฉน แท้ที่จริงเป็นคำสั่งของลำเพา ปัทม์โล่งใจที่ตัวเองรักผู้หญิงที่ไม่ใช่คนหิวเงินอย่างที่เข้าใจจึงตัดสินใจจะบอกรักรจนาไฉน แต่ยังไม่ทันได้บอกปวุฒิก็เขามาหารจนาไฉนพร้อมกับข่าวดีข่าวสำคัญปัทม์เข้าใจผิดคิดว่าข่าวดีนั้นคือรจนาไฉนกับปวุฒิกลับมาคืนดีกันโดยที่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วปวุฒิมีข้อมูลสืบทราบมาว่าตัวการค้ายาเสพติดที่แท้จริงคือใครและปัทม์จะได้พ้นมลทิน
แต่ทุกอย่างก็คลี่คลายปัทม์พ้นมลทินเสี่ยเจงที่เป็นผู้บงการขบวนการค้ายาเสพติดและปลัดวราห์ที่ร่วมมือด้วยถูกจับได้จากการซัดทอดของหน่อเอที่เปลี่ยนใจเพราะพ่ายแพ้ต่อหัวใจลูกผู้ชายของปัทม์ปัทม์ช่วยปวุฒินำกองกำลังตำรวจเข้าสกัดจับเสี่ยเจงและปลัดวราห์ก่อนที่จะหนีข้ามชายแดนไปได้ในที่สุด
รจนาไฉนกำลังจะไปแสดงความยินดีกับปัทม์แต่พบอุรารัตน์เข้ามาโกหกว่าเธอท้องกับปัทม์รจนาไฉนเสียใจมากทั้งที่ความจริงเธอรู้ว่าเธอมีสิทธิ์ในตัวปัทม์มากกว่าใครแต่รจนาไฉนก็รู้ดีกว่าใครว่าการเป็นลูกกำพร้ามันปวดร้าวมากเพียงใดรจนาไฉนไม่ต้องการให้เด็กในท้องของอุรารัตน์เป็นกำพร้าเธอก็เลยตัดสินใจที่จะหนีไปจากชีวิตของปัทม์
ระหว่างทางที่รจนาไฉนจะหนีกลับกรุงเทพฯพ่อเลี้ยงรู้เรื่องทั้งหมดเข้าก็ขอให้รจนาไฉนไปอยู่ที่บ้านของตนก่อนปัทม์ตามหารจนาไฉนจนทั่วจนพบว่าไปอยู่ที่บ้านของพ่อเลี้ยงปัทม์โกรธพ่อเลี้ยงมากเพราะคิดว่าถูกหักหลังแต่พ่อเลี้ยงก็ยืนยันว่าตัวเองและรจนาไฉนบริสุทธิ์ใจกันแต่ที่รจนาไฉนหนีมาเป็นเพราะว่าปัทม์ทำอุรารัตน์ท้องซึ่งปัทม์ยืนยันว่าเขาไม่ได้ทำแต่รจนาไฉนไม่เชื่อเพราะที่ผ่านมาพฤติกรรมของปัทม์มันฟ้อง
ปัทม์มาง้อรจนาไฉนที่บ้านทุกวันยอมนั่งเฝ้าหน้าประตูอยู่ตลอดทั้งคืนแต่รจนาไฉนก็ไม่ใจอ่อนแม้พ่อเลี้ยงพูนทวีปวุฒิและโลมฤทัยจะมาเกลี้ยกล่อมขอให้รจนาไฉนเชื่อใจปัทม์รจนาไฉนก็ไม่ยอมปัทม์สิ้นหวัง!!!!
ปัทม์สั่งชิและลูกน้องให้กลบหลุมฝังศพของภรรยาเก่าให้สิ้นซากเพราะไม่อยากถูกตอกย้ำด้วยแรงแค้นตอนนี้ปัทม์รู้แล้วว่า ผู้หญิงไม่ได้เป็นอย่างที่ปัทม์คิดทุกคน...รจนาไฉนเป็นคนดีความดีของรจนาไฉนเอาชนะความกักขฬะในหัวใจของมัจจุราชอย่างปัทม์ไปเสียสิ้น สมควรแล้วที่รจนาไฉนจะทิ้งตนไป
ปัทม์ร่ำลาเปรมขอปลีกตัวไปจากที่นี่ไปโดยไม่มีจุดหมายปัทม์ขับรถออกเดินทางอย่างคนที่ใจสลาย แต่แล้ว...รจนาไฉนยืนดักรอปัทม์อยู่ที่ทางเข้าไร่ชาในชุดนอนสีเหลือง ชุดที่รจนาไฉนสวมเมื่อครั้งเดินทางมาที่นี่กับปัทม์ในครั้งแรก
ปัทม์ได้รู้ว่ารจนาไฉนรู้ความจริงเรื่องอุรารัตน์ไม่ได้ท้องกับปัทม์และไม่เคยมีอะไรลึกซึ้งด้วย จากปากของอุรารัตน์ที่มาสารภาพความจริงเองว่าอุรารัตน์ท้องกับปลัดวราห์ แต่ที่โกหกเพราะต้องการหาที่ยึดเหนี่ยว และจำใจต้องมาสารภาพความจริงเพราะเปรมปยงค์ชิจันทร์เจ้ามาหว่านล้อมให้เห็นแก่ความรักของปัทม์และรจนาไฉนและเงินทุนเลี้ยงชีวิตที่เปรมเมตตามอบให้
ปัทม์ตัดสินใจเลี้ยวรถกลับพารจนาไฉนไปยืนมองดูอาณาจักรไร่ชาที่กำลังเติบโตอย่างที่ใฝ่ฝัน ปัทม์และรจนาไฉนให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลซึ่งกันและกันไม่ทิฐิใส่กันรจนามีความสุขที่สุดในชีวิตที่ได้กลายเป็นเจ้าหญิงดั่งที่เคยฝัน แต่คนที่ยืนเคียงคู่ไม่ใช่เจ้าชายแสนเพอร์เฟ็คเหมือนในนิทาน กลับเป็นมัจจุราชผู้อ่อนหวาน...มัจจุราชสีน้ำผึ้ง...ผู้ยอมศิโรราบให้กับความดีของรจนาไฉนอย่างหมดหัวใจ...
--------------- จบ ---------------
|
